TSUE wydał kolejny przełomowy wyrok dla „Frankowiczów” w sprawie C-28/22.

14.12.2023 TSUE wydał kolejny przełomowy wyrok dla „Frankowiczów” w sprawie C-28/22.

Jest to już trzecie w ostatnim czasie korzystne dla konsumentów orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Tym razem rozstrzygnięcie dotyczy m.in. tego jak liczyć początek biegu przedawnienia roszczeń banków o zwrot kapitału. Wnioski z niego płynące powodują również ograniczenie opłacalności celowego przedłużania przez banki procesów kosztem majątku konsumenta.

Główne tezy wynikające z tego orzeczenia:

banki nie mogą korzystać z zarzutu zatrzymania jeżeli będzie to związane z jednoczesną utratą odsetek przez konsumenta,

bank nie musi weryfikować czy konsument ma świadomość skutków wynikających z nieważności umowy,

termin przedawnienia roszczeń banku nie może rozpoczynać się dopiero od dnia, w którym umowa kredytowa staje się trwale bezskuteczna, a termin przedawnienia dla konsumenta od momentu, gdy dowiedział się o nieuczciwych jej warunkach.

Dzisiejsze orzeczenie TSUE rozstrzyga więc o sprawach majątkowych konsumenta, ale również o tym, czy dotychczasowa praktyka postępowania przedsiębiorcy – banku powinna przynosić mu korzyści kosztem uszczuplenia majątku tego konsumenta.

Dokładniej Trybunał w tej sprawie orzekł, że:

Dyrektywa 93/13 stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą termin przedawnienia roszczeń banku wynikających z nieważności

umowy kredytu rozpoczyna bieg dopiero od dnia, w którym staje się ona trwale bezskuteczna, podczas gdy termin przedawnienia roszczeń tego konsumenta wynikających z nieważności tej umowy rozpoczyna bieg w chwili, w której dowiedział się on lub powinien dowiedzieć się o nieuczciwym charakterze warunku powodującego tę nieważność.

Dyrektywa 93/13 nie stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego,

zgodnie z którą na przedsiębiorcy, który zawarł umowę kredytu hipotecznego z konsumentem, nie spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy konsument ten ma wiedzę o skutkach usunięcia nieuczciwych warunków zawartych w tej umowie lub o niemożności zachowania mocy wiążącej owej umowy w przypadku usunięcia tych warunków.

Dyrektywy 93/13 stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą, w sytuacji gdy umowa kredytu hipotecznego zawarta przez przedsiębiorcę z konsumentem nie może już pozostać wiążąca po usunięciu nieuczciwych warunków zawartych w tej umowie, przedsiębiorca ten może powołać się na prawo zatrzymania umożliwiające mu uzależnienie zwrotu świadczeń otrzymanych od tego konsumenta od przedstawienia przez niego oferty zwrotu świadczeń, które sam otrzymał od tego przedsiębiorcy, lub gwarancji zwrotu tych ostatnich świadczeń, jeżeli wykonanie przez tego samego przedsiębiorcę tego prawa zatrzymania powoduje utratę przez rzeczonego konsumenta prawa do uzyskania odsetek za opóźnienie od momentu upływu terminu nałożonego na danego przedsiębiorcę do wykonania zobowiązania umownego po tym, jak przedsiębiorca ten otrzyma wezwanie do zwrotu świadczeń zapłaconych jemu w wykonaniu tej umowy.

Zespół Kancelarii posiada bogate doświadczenie w zakresie spraw frankowych. Zachęcamy do kontaktu.

Ilona Śmiech – i.smiech@wnlegal.pl, tel: +48 725 342 077